About

Anouk Van de Wal graduated from Sint Lucas Brussels and began her career in analog photography, allowing her the freedom to work with both traditional and contemporary techniques, pushing the boundaries of the medium.

Her work is characterized by an unmistakable sense of poetry, taking the viewer on a visual journey of discovery.

Years ago, after a seemingly trivial bicycle accident, her life was suddenly confined to 20 square meters and 20 steps per day. Gradually, her mind learned to adapt to this new reality, and time quite literally yellowed before her eyes.

She documented this experience by creating prints of objects on paper using sunlight. As she recovered step by step, she captured her limited world—from sidewalks to low building facades; everything within her restricted field of vision.

Eventually, her world expanded again, and she was able to capture wider views. She brought this process together in layered compositions, where each layer forms a single image, and together they tell one story. She aims to tell a rich story in a quiet, timeless image.

The works in Rose Gardens Are Overrated resemble aged, enlarged postcards, a response to the rapidly accelerating digitalization. The photos are printed on Japanese rice paper, enhancing the sense of tactility

Anouk Van de Wal studeerde af aan Sint Lucas Brussel en startte haar carrière in de analoge fotografie, dit geeft haar de ruimte om zowel met traditionele als hedendaagse technieken te spelen, waarbij ze de grenzen van het medium doorbreekt.

Haar werk wordt gekenmerkt door een onmiskenbaar gevoel voor poëzie en neemt de kijker mee op een visuele ontdekkingsreis.

Na een banaal fietsongeval werd haar leven jaren geleden plots gereduceerd tot 20 vierkante meter en 20 stappen per dag. Stilaan leerde haar brein zich aan te passen aan deze nieuwe situatie, de tijd vergeelde letterlijk voor haar ogen.

Dit verloop heeft ze vastgelegd door afdrukken te maken van objecten op papier, met behulp van het het zonlicht. Terwijl ze stap voor stap herstelde bracht ze haar gelimiteerde wereld in beeld, van trottoirs tot lage gevelstenen; alles wat binnen haar beperkte gezichtsveld lag.

Uiteindelijk werd haar wereld weer groter, en kon ze opnieuw ruimere zichten vastleggen. Een proces dat ze bij elkaar bracht in gelaagde composities, waarbij elke laag één beeld vormt en samen één verhaal vertelt. Ze wil een rijk verhaal vertellen in een stil, tijdloos beeld.

De werken uit 'Rose Gardens Are Overrated' lijken op verouderde, uitvergrote postkaarten, als antwoord op de extreem snel groeiende digitalisering. De foto's zijn gedrukt op Japans rijstpapier, wat het tactiele aspect benadrukt.